شلیک مستقیم به قلب جنگل
سریال آزمون و خطاهای مرگبار با منابع طبیعی کشور ادامه دارد.در تازه‌ترین اتفاق، سازمان امور استخدامی درراستای مسأله‌ای که این روزها برخی مدیران از آن با عنوان چابکسازی یاد می‌کنند، به تدوین الزامات اصلاح ساختار کلان وزارت جهاد کشاورزی و سازمان‌های وابسته پرداخته است؛ مصوبه‌ای که بامنحل کردن سازمان منابع طبیعی، آب پاکی را روی دست آنهایی می‌ریزد که ادعای حفاظت از محیط زیست را مطرح می‌کنند.
براساس این رویکرد، سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری به دیگر نهادها یا بخش خصوصی واگذار خواهد شد؛ اقدامی که زمینه را برای تخریب منابع طبیعی کشور فراهم می‌کند. زیرا مالکیت و حفاظت را به حاشیه رانده و مسیر جنگل‌خواری هموارتر از گذشته خواهد شد.
البته لازم به یادآوری است که همواره کارشناسان انتقادهایی به سازمان منابع طبیعی داشته‌اند. برای نمونه شیوه بهره‌برداری از منابع طبیعی و طرح‌های اشتباه جنگلداری آسیب زیادی به‌همراه داشته است اما این‌که دولت تصمیم بگیرد اختیارات این سازمان تخصصی را به دیگر نهادها و بخش خصوصی واگذار کند اقدامی خطرناک به‌شمار می‌رود که تاب‌آوری سرزمین را به‌خطر می‌اندازد.
در این بین برخی ممکن است از واگذاری بخشی از وظایف سازمان منابع طبیعی به سازمان حفاظت محیط زیست دفاع کنند اما به‌نظرمی‌رسد آنها اطلاع ندارند که بخش جنگل سازمان حفاظت محیط زیست ضعیف است و کارشناسان خبره‌ای در این حوزه ندارد اما کارشناسان جنگل سازمان منابع طبیعی سال‌ها در این حوزه تجربه دارند.
علاوه بر این باید تأکید کرد که واگذاری بخشی از وظایف سازمان منابع طبیعی به استان‌ها نیز سبب می‌شود راه برای واگذاری منابع طبیعی، کشاورزی زیراشکوب و چرای دام در جنگل‌ها هموار شود. چون وقتی مباحثی مانند مالکیت و مدیریت به جهاد کشاورزی واگذار شود دیگر چیزی از سازمان منابع طبیعی باقی نمی‌ماند به‌جز یک شبح؛ شبحی که دیگر قدرت تصمیم‌گیری، مدیریت و حفاظت ازمنابع طبیعی کشور را نخواهد داشت.
نباید فراموش کرد که تجربه نشان داده وقتی سازمان منابع طبیعی ازساختاری قوی برخوردار بوده، شرایط جنگل و منابع طبیعی کشور نیز بهتر بوده است و به‌دنبال آن دانشکده‌های منابع طبیعی و بخشهای تحقیقاتی این سازمان نیز از قدرت بیشتری برخوردار بوده‌‌اند. درواقع با انحلال این سازمان، بخشهای علمی و تحقیقاتی نیز دچار فروپاشی خواهند شد.
علاوه بر این بحث مدیریت یکپارچه و متمرکز نیز قربانی خواهد شد. زیرا در اثر این تصمیم مسائل نظارتی و اجرایی نیز با یکدیگر تداخل پیدا خواهند کرد. در این بین البته این خطر نیز وجود دارد که واگذاری وظایف سازمان منابع طبیعی به دیگر نهادها و سازمان‌ها سبب غرق شدن آنها نیز بشود.
بنابراین به‌نظر می‌رسد مسئولان فراموش کرده‌اند که سطح مدیریت سازمان منابع طبیعی در حد وزارتخانه است و کارشناسان این حوزه بارها هشدار داده‌اند که برای نجات محیط زیست کشور نیاز است منابع طبیعی کشور در قامت یک وزارتخانه به فعالیت بپردازد. به همین دلیل دولت نباید به بهانه‌هایی مانند چابکسازی، به چندین دهه تجربه در این سازمان پشت و مسیر را برای تخریب منابع طبیعی کشور هموار کند.
البته لازم به یادآوری است که همواره کارشناسان انتقادهایی به سازمان منابع طبیعی داشته‌اند. برای نمونه شیوه بهره‌برداری از منابع طبیعی و طرح‌های اشتباه جنگلداری آسیب زیادی به‌همراه داشته است اما این‌که دولت تصمیم بگیرد اختیارات این سازمان تخصصی را به دیگر نهادها و بخش خصوصی واگذار کند اقدامی خطرناک به‌شمار می‌رود که تاب‌آوری سرزمین را به‌خطر می‌اندازد.
در این بین برخی ممکن است از واگذاری بخشی از وظایف سازمان منابع طبیعی به سازمان حفاظت محیط زیست دفاع کنند اما به‌نظرمی‌رسد آنها اطلاع ندارند که بخش جنگل سازمان حفاظت محیط زیست ضعیف است و کارشناسان خبره‌ای در این حوزه ندارد اما کارشناسان جنگل سازمان منابع طبیعی سال‌ها در این حوزه تجربه دارند.
علاوه بر این باید تأکید کرد که واگذاری بخشی از وظایف سازمان منابع طبیعی به استان‌ها نیز سبب می‌شود راه برای واگذاری منابع طبیعی، کشاورزی زیراشکوب و چرای دام در جنگل‌ها هموار شود. چون وقتی مباحثی مانند مالکیت و مدیریت به جهاد کشاورزی واگذار شود دیگر چیزی از سازمان منابع طبیعی باقی نمی‌ماند به‌جز یک شبح؛ شبحی که دیگر قدرت تصمیم‌گیری، مدیریت و حفاظت ازمنابع طبیعی کشور را نخواهد داشت.
نباید فراموش کرد که تجربه نشان داده وقتی سازمان منابع طبیعی ازساختاری قوی برخوردار بوده، شرایط جنگل و منابع طبیعی کشور نیز بهتر بوده است و به‌دنبال آن دانشکده‌های منابع طبیعی و بخشهای تحقیقاتی این سازمان نیز از قدرت بیشتری برخوردار بوده‌‌اند. درواقع با انحلال این سازمان، بخشهای علمی و تحقیقاتی نیز دچار فروپاشی خواهند شد.
علاوه بر این بحث مدیریت یکپارچه و متمرکز نیز قربانی خواهد شد. زیرا در اثر این تصمیم مسائل نظارتی و اجرایی نیز با یکدیگر تداخل پیدا خواهند کرد. در این بین البته این خطر نیز وجود دارد که واگذاری وظایف سازمان منابع طبیعی به دیگر نهادها و سازمان‌ها سبب غرق شدن آنها نیز بشود.
بنابراین به‌نظر می‌رسد مسئولان فراموش کرده‌اند که سطح مدیریت سازمان منابع طبیعی در حد وزارتخانه است و کارشناسان این حوزه بارها هشدار داده‌اند که برای نجات محیط زیست کشور نیاز است منابع طبیعی کشور در قامت یک وزارتخانه به فعالیت بپردازد. به همین دلیل دولت نباید به بهانه‌هایی مانند چابکسازی، به چندین دهه تجربه در این سازمان پشت و مسیر را برای تخریب منابع طبیعی کشور هموار کند.
